Kościół filialny p.w. Matki Boskiej Szkaplerznej. Wymieniony po raz pierwszy w 1377 r. Od XVI w., ewangelicki, w latach 1701-1707 katolicki, w okresie 1709-1945 ponownie w rękach ewangelików. Jest to budowa murowana z kamienia i cegły, otynkowana, o gładkich elewacjach. Na dwuspadowym dachu przy fasadzie zachodniej umieszczono sygnaturkę. Skarpy w kształcie wolut. Kościół gruntownie przebudowany w XVIII w., zachował jednak starsze relikty w postaci wczesnogotyckiego portalu w kruchcie oraz bramki cmentarnej z XVII w. Wnętrze nakrywa strop drewniany, belkowy, malowany. Na uwagę zasługuje ołtarz trójkondygnacyjny, barokowy, z XVIII w. oraz epitafium malowane olejem na tynku z 1676 r. z portretem, czterema herbami i sceną Ukrzyżowania, znajdujące się na ścianie północnej , na balkonie.